date	2023-01-26 09:38:02

Richard Gill. © Rob Voss

Professor Gill helped exonerate Lucia de B., and is now making mincemeat of the CBS report on benefits affair

Top statistician Richard Gill cracks down on the research conducted by Statistics Netherlands (CBS) into custodial placements of children of victims in the benefits affair. ‘CBS should never have come to the conclusion that this group of parents was not hit harder than other parents.’

Carla van der Wal 26-01-23, 06:00 Last update: 08:10

Emeritus professor Richard Gill would prefer to pick edible mushrooms in the woods and spend time with his grandchildren. Nevertheless, the top statistician in the Netherlands, who previously helped to exonerate the unjustly convicted Lucia de B, is now firmly committed to the benefits affair.

CBS should never have started the investigation into the custodial placement of children of victims in the benefits affair, says Gill. “And the conclusion that this group of parents has not been hit harder than other parents, CBS should never have drawn. It left many people thinking: only the tax authorities have failed, but fortunately there is nothing wrong with youth care. So all the fuss about ‘state kidnappings’ was unnecessary.”

After Statistics Netherlands calculated how many children of benefit parents were placed out of home (in the end it turned out to be 2090), it seemed that victims in the affair lost their children more often than similar parents who were not victims. The results were presented on November 1 last year, which Gill now denounces.

Gill is emeritus professor of mathematical statistics at Leiden University and in the past was an advisor to the methodology department of Statistics Netherlands. In the case of Lucia de B. he showed that calculations that would show that De B. had more deaths in her services were incorrect.

CBS abuses

There is a special reason that Gill is now getting stuck in the benefits affair – but more on that later. First about the CBS report. Gill states that Statistics Netherlands is not equipped for this type of research and points out that after two research methods were dropped, only one ‘not ideal, but only option’ remained. He also thinks, among other things, that the more severely affected victims in the benefits affair should be the focus of the investigation. He emphasizes that relatively mildly affected families most likely had to deal with much less drastic consequences. CBS itself also says that it likes to use information about the degree of duping, but that there was none.

CBS also acknowledges some criticisms. “CBS itself has mentioned a number of comments to the report. There seems to be a misunderstanding on one point,” said a spokesperson, who also said that CBS still fully supports the conclusions. CBS will soon be discussing the methodology used with Gill, but in any case CBS sees itself as the right party to carry out the study. “CBS has the task of providing insight into social issues with reliable statistical information and data and has the necessary expertise and techniques. In this case there was a clear social need for statistical insight.”

Gill thinks otherwise and thinks it’s important to raise this. Because he is awakened by injustice. That was also a reason to offer his help when questions arose about the conviction of Lucia de B., who can simply be called Lucia de Berk again since her acquittal. In 2003 she was sentenced to life imprisonment.

Out-of-home placement

With the acquittal in 2010, Gill became not only a top statistician, but also a beacon of hope for people who experienced injustice. And José Booij, a mother of a child placed in care, contacted him many years ago.

Somewhere in Gill’s house in Apeldoorn there is still a box with papers from José. It contains diaries, newspaper clippings and diplomas of hers. She was a little different from other people. A doctor who fell for women, fled the Randstad and settled in Drenthe. There she became pregnant and had a baby. And she had a neighbour with whom she had a disagreement. “That neighbour had made all kinds of reports about José to the local police, said that something terrible would happen to the child.” After six weeks, José’s daughter was removed from home.

State kidnapping

“What happened to José at the time, I also call that a state kidnapping, just as the custodial placements among victims of the benefits affair are now called.” The woman continued to fight to get her child back. But gradually that fight drove her insane. She lost her job, she lost her home. She fled abroad. “Despite a court ruling that the child had to be returned to José, that did not happen. José eventually derailed. I now know that she has left information with more people in the Netherlands to ensure that it is available to her daughter when she is ready. But I can’t find José anymore. I heard she was seen in the south of the Netherlands after escaping from a psychiatric clinic in England.”

_{Text continues below the photo}

Demonstration by victims of the benefits affair. © ANP / ANP

And meanwhile he keeps that box. And Gill thinks of José, when he considers the investigation by the Central Bureau of Statistics into custodial placements of children of victims in the benefits affair. Gill makes mincemeat of it. “The only thing CBS can say is that the results suggest that the differences between the two groups that have been compared are quite small. There should be a lot more caution, and yet in the summary you see bold summaries, such as: ‘Being duped does not increase the likelihood of child protection measures’. I suspect that CBS was put under pressure to conduct this study, or wanted to justify its existence. Perhaps there is an urge to be of service.”

Time for justice

Now is the time to put that right, Gill thinks. Research needs to be done to find out what’s really going on. “I had actually hoped that younger colleagues would have stood up by now, who would take up such matters.” But as long as that doesn’t happen, he’ll do it himself. Maybe it’s in his genes. It was Gill’s mother – he was born in England – who helped crack the enigma code used by the Germans to communicate during World War II. Gill wasn’t surprised when he found out. He already suspected that his excellent mind was inherited not only from his father, but also from his mother.

Love

Yet in the end it was his wife – the love of whom led him settle in the Netherlands – who put him on this track. She pointed Gill to Lucia de Berk’s case and encouraged him to get to work. She may have regretted that. For example, when Gill threatened to burn his Dutch passport during a broadcast of The World Keeps on Turning Round (“De wereld draait door”) if the De Berk case was not reviewed. “She said, ‘You can’t say things like that!'”

In fact, he would like to enjoy his retirement with her now – he has been out of paid work for six years now. Then he would spend his days in the woods looking for edible mushrooms. And spend a lot of time with his grandchildren. But now his calculations also help exonerate other nurses. Last year, Daniela Poggiali was released in Italy after Gill interfered with the case together with an Italian colleague. There are still things waiting for him in England.

And so the benefits affair is here in the Netherlands, which, as far as Gill is concerned, needs more in-depth, thorough research to find out exactly what caused the custodial placements. “That is why I ended up with Pieter Omtzigt and Princess Laurentien, who are also involved in the benefits affair.” Among the people who express themselves diplomatically, he wants to be the bad cop, the man who shakes things up, as he did when he threatened to set his passport on fire. But at the same time, he also hopes that a young statistician will emerge who is prepared to take over the torch.

CBS provided this site with an extensive explanation in response to Gill’s criticism. It recognizes the complexity of this type of research, but sees itself as the appropriate body to carry out that research. An appointment to speak with Gill has already been scheduled. “CBS always tries to explain as clearly and transparently as possible in its reports what has been investigated, how it was done and what the results are.”

Statistics Netherlands also points to nuances in the text of the report, for example after the sentence above a piece of text: ‘Being duped does not increase the chance of child protection measures’. “On an individual level, there may be a relationship between duping and youth protection, which is stated in several places in the report.” Even if ‘on average no evidence is found for a relationship between duping and youth protection’, as Statistics Netherlands notes.

Statistics Netherlands fully supports the research and the conclusions as stated in the report. It is pointed out, however, that there are still opportunities for follow-up research, as has also been indicated by Statistics Netherlands.

Hoogleraar Gill hielp bij vrijpleiten Lucia de B., en maakt nu gehakt van CBS-rapport toeslagenaffaire

Topstatisticus Richard Gill kraakt het onderzoek dat het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) uitvoerde naar uithuisplaatsingen van kinderen van gedupeerden in de toeslagenaffaire. ‘De conclusie dat deze groep ouders niet harder is geraakt dan andere ouders, had het CBS nooit mogen trekken.’

Carla van der Wal 26-01-23, 06:00 Laatste update: 08:10

Het liefste zou emeritus hoogleraar Richard Gill eetbare paddenstoelen plukken in het bos, en tijd doorbrengen met zijn kleinkinderen. Toch bijt de topstatisticus van Nederland, die eerder hielp bij het vrijpleiten van de onterecht veroordeelde Lucia de B, zich nu vast in de toeslagenaffaire. 

Het CBS had nooit aan het onderzoek naar de uithuisplaatsing van kinderen van slachtoffers in de toeslagenaffaire moeten beginnen, zegt Gill. ,,En de conclusie dat deze groep ouders niet harder is geraakt dan andere ouders, had het CBS nooit mogen trekken. Die liet velen denken: alleen de belastingdienst heeft gefaald, maar er is gelukkig niets mis met jeugdzorg. Al die ophef over ‘staatsontvoeringen’ was dus onnodig.’’

Nadat het CBS becijferde hoeveel kinderen van toeslagenouders uit huis werden geplaatst (uiteindelijk bleken het er 2090), leek het of gedupeerden in de affaire vaker hun kinderen kwijtraakten dan soortgelijke ouders die geen slachtoffer waren. Op 1 november vorig jaar werden de resultaten gepresenteerd, die Gill nu hekelt.

Gill is emeritus hoogleraar mathematische statistiek aan de universiteit van Leiden en was in het verleden adviseur bij de afdeling methodologie van het CBS. In de zaak van Lucia de B. liet hij zien dat berekeningen die zouden aantonen dat De B. vaker sterfgevallen in haar diensten had, niet klopten.

Misstanden CBS 

Dat Gill zich nu vastbijt in de toeslagenaffaire heeft een bijzondere reden – maar daarover later meer. Eerst nog over het rapport van het CBS. Gill stelt dat het CBS niet is ingericht op dit type onderzoek en wijst erop dat nadat twee onderzoeksmethodes afvielen slechts één ‘niet ideale, maar enige optie’ overbleef. Ook vindt hij onder meer dat zwaarder getroffen gedupeerden in de toeslagenaffaire centraal zouden moeten staan bij het onderzoek. Hij benadrukt dat relatief licht geraakte gezinnen hoogstwaarschijnlijk met veel minder ingrijpende gevolgen te maken hebben gehad. Het CBS zegt overigens zelf ook dat het graag informatie over de mate van gedupeerdheid gebruikt, maar dat die er niet was.

Het CBS erkent ook sommige punten van kritiek. ,,Een aantal heeft het CBS zelf als kanttekening genoemd bij het rapport. Op een enkel punt lijkt sprake van een misverstand’’, aldus een woordvoerder, die ook zegt dat het CBS nog volledig achter de conclusies staat. Over de gebruikte methodologie gaat het CBS binnenkort met Gill in gesprek, maar het CBS ziet zich in elk geval wél als de juiste partij om het onderzoek uit te voeren. ,,Het CBS heeft als taak om met betrouwbare statistische informatie en data inzicht te geven in maatschappelijke vraagstukken en beschikt over de nodige expertise en technieken. In dit geval was een duidelijke maatschappelijke behoefte aan statistisch inzicht.’’

Gill denkt daar anders over en vindt het belangrijk dat aan te kaarten. Want hij ligt wakker van onrecht. Dat was ook reden om zijn hulp aan te bieden toen er vragen rezen over de veroordeling van Lucia de B., die sinds haar vrijspraak gewoon weer Lucia de Berk genoemd kan worden. In 2003 werd ze veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf.

Uithuisplaatsing

Door de vrijspraak in 2010 werd Gill naast een topstatisticus ook een baken van hoop voor mensen die onrecht ervaarden. En nam José Booij, een moeder van een uit huis geplaatst kind, vele jaren geleden contact met hem op.

Ergens in het huis van Gill in Apeldoorn staat nog een doos met papieren van José. Erin zitten dagboeken, krantenknipsels en diploma’s van haar. Ze was een beetje anders dan andere mensen. Een jurist die op vrouwen viel, de Randstad ontvluchtte en neerstreek in Drenthe. Daar werd ze zwanger, kreeg ze een kindje. En had ze een buurvrouw, met wie ze onenigheid had. ,,Die buurvrouw had allerlei meldingen over José gedaan bij de lokale politie, had gezegd dat met het kindje iets vreselijks zou gebeuren.” Na zes weken werd Josés dochtertje uit huis geplaatst.

Staatsontvoering 

,,Wat José indertijd is overkomen, dat noem ik ook een staatsontvoering, net zoals de uithuisplaatsingen onder slachtoffers van de toeslagenaffaire nu worden genoemd.” De vrouw bleef vechten om haar kind terug te krijgen. Maar gaandeweg dreef dat gevecht haar tot waanzin. Ze raakte haar werk kwijt, ze raakte haar huis kwijt. Ze vluchtte naar het buitenland. ,,Ondanks een oordeel van de rechter, dat het kind terug moest naar José, gebeurde dat niet. José is uiteindelijk ontspoord. Inmiddels weet ik dat ze bij meer mensen in Nederland informatie heeft achtergelaten, om te zorgen dat die beschikbaar is voor haar dochter, als die eraan toe is. Maar José heb ik niet meer kunnen vinden. Ik heb gehoord dat ze nog is gezien in het zuiden van Nederland, nadat ze was ontsnapt uit een psychiatrische kliniek in Engeland.”

_{Tekst gaat verder onder de foto}

En ondertussen bewaart hij dus die doos. En denkt Gill aan José, als hij zich buigt over het onderzoek van het Centraal Bureau voor de Statistiek, naar uithuisplaatsingen van kinderen van slachtoffers in de toeslagenaffaire. Gill maakt er gehakt van. ,,Het enige wat het CBS kan zeggen, is dat de uitkomsten suggereren dat de verschillen tussen de twee groepen die zijn vergeleken vrij klein zijn. Er zou veel meer voorzichtigheid moeten zijn, en toch zie je in de samenvatting in vetgedrukte letters stellige samenvattingen, zoals: ‘Gedupeerdheid verhoogt de kans op kinderbeschermingsmaatregelen niet’. Ik vermoed dat het CBS onder druk is gezet om dit onderzoek te doen, of zijn bestaansrecht heeft willen verantwoorden. Wellicht is er sprake van een drang om dienstbaar te zijn.”

Tijd voor rechtvaardigheid

Nu is het tijd om dat recht te zetten, vindt Gill. Er moet onderzoek worden gedaan, om te kijken hoe het echt zit. ,,Ik had eigenlijk gehoopt dat er inmiddels jongere collega’s zouden zijn opgestaan, die dit soort zaken op zouden pakken.” Maar zolang dat niet gebeurt, doet hij het zelf wel. Misschien zit het wel in zijn genen. Het was Gills moeder – hij werd geboren in Engeland – die tijdens de Tweede Wereldoorlog meewerkte aan het kraken van de enigmacode, die door de Duitsers werd gebruikt om te communiceren. Gill verraste het niet, toen hij erachter kwam. Hij had al zo’n vermoeden dat zijn excellente verstand niet alleen een erfenis van zijn vader, maar ook zijn moeder was.

De liefde

Toch was het uiteindelijk zijn vrouw – de liefde zorgde dat hij in Nederland neerstreek – die hem op dit spoor heeft gezet. Zij wees Gill op de zaak van Lucia de Berk en stimuleerde hem ermee aan de slag te gaan. Misschien heeft ze dat wel eens betreurd. Bijvoorbeeld toen Gill tijdens opnames van De wereld draait door dreigde zijn Nederlandse paspoort te verbranden, als de zaak De Berk niet werd herzien. ,,Ze zei: dat kan je toch niet doen?”

Eigenlijk zou hij nu met haar van zijn pensioen willen genieten – hij is inmiddels zes jaar gestopt met zijn betaalde werk. Dan zou hij zijn dagen vullen in het bos, zoekend naar eetbare paddenstoelen. En veel tijd doorbrengen met zijn kleinkinderen. Maar nu helpen zijn berekeningen ook bij het vrijpleiten van andere verpleegkundigen. Vorig jaar werd Daniela Poggiali nog vrijgelaten in Italië, nadat Gill zich samen met een Italiaanse collega met de zaak bemoeide. In Engeland zijn nog zaken die op hem wachten.

En de toeslagenaffaire is er hier in Nederland dus, waar wat Gill betreft diepgravender, gedegen onderzoek naar moet komen, om uit te zoeken wat nu precies de uithuisplaatsingen veroorzaakte. ,,Ik ben daarom terechtgekomen bij Pieter Omtzigt en prinses Laurentien, die zich ook met de toeslagenaffaire bezighouden.” Tussen de mensen die zich diplomatiek uiten, wil hij best de bad cop zijn, de man die de boel opschudt, zoals hij deed toen hij dreigde zijn paspoort in de fik te steken. Maar tegelijkertijd hoopt hij toch vooral ook dat er een jonge statisticus opstaat, die bereid is de fakkel over te nemen.

Het CBS gaf deze site een uitgebreide toelichting, naar aanleiding van de kritiek van Gill. Het erkent de complexiteit van dit soort onderzoek, maar ziet zichzelf wél als aangewezen instantie om dat onderzoek uit te voeren. De afspraak om met Gill te spreken is al ingepland. ,,Het CBS tracht in de rapporten altijd zo duidelijk en transparant mogelijk uit te leggen wat onderzocht is, hoe dat is gedaan en wat de uitkomsten zijn.”

Ook wijst het CBS op nuanceringen in de tekst van het rapport, bijvoorbeeld na de zin boven een stuk tekst: ‘Gedupeerdheid verhoogt de kans op kinderbeschermingsmaatregelingen niet’. ,,Er kan op individueel niveau wél een relatie tussen dupering en jeugdbescherming zijn, dat staat op meerdere plekken in het rapport vermeld.” Ook als er ‘gemiddeld genomen geen bewijs gevonden wordt voor een relatie tussen dupering en jeugdbescherming’, zoals het CBS constateert.

Het CBS staat volledig achter het onderzoek en de conclusies zoals die in het rapport vermeld staan. Wel wordt erop gewezen dat er nog mogelijkheden zijn voor vervolgonderzoek, dat heeft het CBS ook aangegeven.

Hieronder volgt een poging (20 januari 2023, ‘s ochtends) om het kern van het verhaal op te schrijven in 500 woorden en Jip en Janneke taal. Het lukte niet.

Heeft het CBS de waarheid in pacht?

Velen werden wakker geschud door carabetier Peter Pannekoek’s woorden “1115 staatsontvoeringen”. Maar ze kunnen weer in slaap gesust zijn door het CBS rapport “Jeugdbescherming en de toeslagenaffaire – Kwantitatief onderzoek naar kinderbeschermingsmaatregelen bij kinderen van gedupeerden van de toeslagenaffaire”. Een van de belangrijkste conclusies (samenvatting, eerste bladzijde) luidt

“Gedupeerdheid verhoogt de kans op kinderbeschermingsmaatregelen niet“.

Dat is een krachtige uitspraak. Geen enkel relativering, geen “kleine letters”. Geen melding dat het een uitspraak is die alleen gemaakt kan worden onder een hele reeks veronderstellingen. Helaas, een hele reeks veronderstellingen waarvan velen pertinent onwaar zijn.

Mijn antwoord: misschien geen 1115, maar misschien wel: 115

Nu munt het CBS uit in het doen van beschrijvend statistiek, wat ook hun wettelijke opdracht is. Ze dienen neutraal de feiten te ontsluiten en weer te geven die politiek en bestuur en burgers nodig hebben. Waar het CBS minder expertise in huis heeft, omdat het ook beslist niet tot hun taak behoort, is in het ontwarren van oorzaak en gevolg. Dat noemen we tegenwoordig “Causaliteit” en het is een uiterst actueel, belangrijk, subtiel, en complex onderwerp binnen het wetenschappelijk onderzoek; explosief gegroeid sinds Judea Pearls boek “Causality” uit 2000. Kan je causaliteit concluderen door het waarnemen van correlatie of associatie?

Voorbeeld. Lucia de B maakte vreselijk veel incidenten mee in haar diensten. Veel meer dan men zou hebben verwacht en dat leidde ook tot levenslange gevangenisstraf voor seriële moord. Pas later werd duidelijk dat haar aanwezigheid juist de reden was dat medisch onderzoekers bepaalde gebeurtenissen als incidenten karakteriseerden!

Maar kan geen associatie ook op causaliteit duiden? Jawel! Statistieken kunnen misleiden. Een aansprekend visuele representatie van statistieken des te meer. Mijn oog werd getrokken door Figuur 6.1.2 in het CBS rapport waarin we drie vrolijk gekleurde balkjes zijn, die de percentages 1%, 4% en 4% dienen te representeren. Zie je wel! De percentage uithuisplaatsingen bij de gedupeerden is exact wat je zou hebben verwacht, als al die gezinnen helemaal niet gedupeerd waren geweest!

Ik zou zeggen, dat kan geen toeval zijn. Na studie van het onderzoeksprotocol inclusief de vele door de team hanteerde algoritmes, wordt ook duidelijk dat het geen toeval is. Door de onderzoekskeuzes die het onderzoeksteam zich gedwongen voelde te maken is het verschil in uithuisplaatsingskans tussen “vergelijkbare” wel en niet gedupeerden systematisch verkleind. Het verschil is dus groter dan het lijkt (het lijkt nul te zijn, maar dat is het beslist niet). De juiste conclusie van het onderzoek had moeten zijn, ten eerste, dat er zeker tientallen uithuisplaatsingen “extra” plaatsvonden vanwege de affaire en mogelijk honderd (of zelfs een paar honderd). Een tweede conclusie had moeten zijn dat deze gedurfde pilot studie bewezen heeft dat een totaal ander onderzoeksopzet nodig is oude gestelde vraag te beantwoorden. Mogelijk, iets in de trant van het eerder verworpen onderzoeksvoorstel van Prof. Bart Tromp van de Universiteit Groningen. Overigens, is het nooit nodig om alle dossiers van de hele geschiedenis van alle gedupeerden door te pluizen. Door slim een aselecte steekproef in een verstandig gekozen deelpopulatie te nemen, kan men zich beperken tot het goed uitzoeken van relatief weinig gevallen.

Goede “Data Science” is onmogelijk zonder grote expertise te combineren uit drie gebieden tegelijkertijd: 1) algoritmes en computer mogelijkheden; 2) kansrekening en inferientiele statistiek (dwz het kwantificeren van de onzekerheid in de gevonden resultaten); 3) (last but not least!) vakspecifieke kennis van het beoogde toepassingsgebied; in dit geval psychologie, recht, bestuur.

De verantwoording van mijn claims ben ik momenteel aan het uitschrijven in mijn blog, https://gill1109.com/2023/01/18/de-statistiek-van-slachtoffers-van-uitkeringsschandaal/; het moet nog veel worden uitgebreid met nadere onderbouwing, verwijzingen, enzovoorts.

Ik denk aan een statistische simulatie om mijn punt te illustreren. Die twee getallen “4%” hebben foutbalken nodig van ongeveer +/- 1%. Lastig omdat ik rekening moet houden met de correlatie binnen de paren. We kunnen alleen maar raden hoe groot het is. Dus: meerdere simulaties met verschillende gissingen.

Commentary on the CBS report

Author: prof.dr. (em.) Richard D. Gill

Mathematical Institute, Leiden University

Monday January 16, 2023

Richard Gill is emeritus professor of mathematical statistics at Leiden University. He is a member of the KNAW and former chairman of the Netherlands Statistical Society (VVS-OR)

=========================================

Mr. Pieter Omtzigt has asked me to give my expert opinion on the CBS report that examines whether the number of child care placements of children by Dutch child protection authorities increased because their families had fallen victim to the child benefit scandal in the Netherlands.

The current note is preliminary and I intend to refine it further. My purpose is to stimulate discussion among relevant professionals of the methodology used by the CBS in this particular case. Feedback, please!

The report gives a clear (and short) account of creative statistical analysis of much complexity. The sophisticated nature of the analysis techniques, the urgency of the question, and the need to communicate the results to a general audience probably led to important “fine print” about the reliability of the results being omitted. The authors seem to me to be too confident in their findings.

Numerous choices had to be made by the CBS team to answer the research questions. Many preferable options are excluded due to data availability and confidentiality. Changing one of the many steps in the analysis through changes in criteria or methodology could lead to wildly different answers. The actual finding of two nearly equal percentages (both close to 4%) in the two groups of families is, in my opinion, “too good to be true”. It’s a fluke. Its striking character may have encouraged the authors to formulate their conclusions much more strongly than they are entitled to.

In this regard, I found it significant that the authors note that the datasets are so large that statistical uncertainty is unimportant. But this is simply not true. After constructing an artificial control group, they have two groups of size (in round numbers) 4000, and 4% of cases in each group, i.e. about 160. According to a rule of thumb calculation (Poisson variation), the statistical variation in those two numbers have a standard deviation of about the square root of 160, so about 12.5. That means that one of those numbers (160) could easily happen to have twice the standard deviation, which is about 25. The conclusion that the benefits scandal did not lead to more children being removed from home than without it would have been the case, certainly cannot be drawn . Taking into account the statistical sampling error, it is quite possible that the control group (those not afflicted by the benefits scandal) would have been 50 less. In that case, the study group experienced 50 more than they would have done, had they not been victims of the benefits scandal.

To make the numbers easier still, suppose there was an error of 40 cases too few in the light blue bar standing for 4%. 40 out of 4000 is 1 out of 100, 1%. Change the light blue bar from height 4% to height 3% and they don’t look the same at all!

But this is already without taking into account possible systematic errors. The statistical techniques used are advanced and model-based. This means that they depend on the validity of many particular assumptions about the form and nature of the relationships between the variables included in the analysis (using “logistic regression”). The methodology uses these assumptions for its convenience and power (more assumptions mean stronger conclusions, but threatens “garbage in, garbage out”). Logistic regression is such a popular tool in so many applied fields because the model is so simple: the results are so easy to interpret, the calculation can often be left to the computer without user intervention. But there’s no reason why the model should be exactly true; one can only hope that it is a useful approximation. Whether it is useful depends on the task for which it is used. The current analysis uses logistic regression for purposes for which it was not designed.

The assumptions of the standard model of logistic regression are certainly not exactly met. It is not clear whether the researchers tested for failure of the assumptions (for example, by looking for interaction effects – violation of additivity). The danger is that the failure of the assumptions can lead to systematic bias in the results, bias that affects the synthetic (“matched”) control group. The central assumption in logistic regression is the additivity of effects of various factors on the log-odds scale (“odds” means probability divided by complementary probability; log means logarithm). This could be true to a first rough approximation, but it is certainly not exactly true. “All models are wrong, but some are useful”.

A good practice is to build models by analyzing a first data set and then evaluating the final chosen model on an independently collected second data set. In this study, not one but numerous models were tested. The researchers seem to have chosen from countless possibilities through subjective assessment of plausibility and effectiveness. This is fine in an exploratory analysis. But the findings of such an exploration must be tested against new data (and there is no new data).

The end result was a procedure to choose “nearest neighbour matches” with respect to a number of observed characteristics of the cases examined. Errors in the logistic regression used to choose matched controls can systematically bias the control group.

Further big questions concern the actual selection of cases and controls at the beginning of the analysis. Not all families affected by the benefits scandal had to pay back a huge amount of subsidy. Mixing the hard-hit and the weak-hit dilutes the effect of the scandal, both in magnitude and accuracy, the latter because maller samples lead to relatively less accurate determination of effect size.

Another problem is that the pre-selection control population (families in general from which a child was removed) also contains victims of the benefit scandal (the study population). That brings the two groups closer together, even more so after the familywise one-on-one matching process, which of course selectively finds matches among the subpopulation most likely to be affected by the benefits scandal.